Geschiedenis/Bata 1987

Impressies Bata'87

(opgetekend door Frans, vlak na de Bata, voor Tilly die dit jaar niet mee kon doen omdat ze in Amerika zat)

Woensdagavond

De laatste Batameeting in de Vijverzaal. Zelden of nooit zoveel RDers bij elkaar gezien op een vergadering; ik schat meer dan 30, meer dan er pasten om de tafels, zodat laatkomers tweede rij moesten zitten. En veel nieuwe gezichten! Tien had ik nog nooit gezien, en dat terwijl ik tijdens het oefenweekend (drie weken eerder) en het "Hoezo RD?"-praatje in februari ook al vijf nieuwelingen was tegengekomen. Het gaat dus goed met RD, vers bloed. Hoewel de luisteraars daar misschien anders over dachten die avond. Want ja, er was ook nog een uitzending. Dat wil zeggen, in een hoekje van de Vijverzaal stond een cassettedeck en het bekende blauwe koffertje. Van acht tot negen draaide Edward wat cassettes met non-stop gevarieerde muziek (omdat niemand een eerste uur op band gezet had), en van negen tot tien was er wel een opgenomen programma. En na tienen was er eigenlijk ook niets. De vergadering was inmiddels afgelopen (uitstekend geleid door DirkJan, bijna net zo efficiënt als vorig jaar), en in een andere hoek sprak Edward op een ander cassettedeck in dat er morgen een extra uitzending was als voorbereiding op de Batavierenrace. Deze cassette werd vervolgens gedraaid, en de eindtune, en dat was alles.

Donderdagmiddag

De opbouw van de studio in het sportcentrum liep nog nooit zo snel als dit jaar. Zowel het gereedkomen van de apparatuur (Rudi had alle kastjes, doosjes en verloopjes voor de studio al gereed voor donderdagavond, meer dan 24 uur te vroeg!) als het inrichten van de studioruimte was grotendeels gebeurd toen de extra donderdagavond-uitzending van start ging. Er was woensdag afgesproken dat iedereen die zin had op donderdagavond zijn of haar gang kon gaan, geen vaste programma-onderdelen of zo, en voor zover ik het gevolgd heb liep dat aardig.

De studio was dit jaar in een andere kamer in het Sportcentrum gehuisvest dan in de vijf voorgaande jaren: in de grote vergaderzalen links achter de portiersbalie, achter het stencil- en kopieerkamertje. Minder toegankelijk voor het publiek (geen aapjes kijken mogelijk), maar dus wat rustiger, en vierkanter dan de oude ruimte, waardoor een betere opstelling mogelijk was. Donderdagavond laat bleek nog een klein nadeel: de ruimte was niet afsluitbaar. Maar de portier zou vrijdagochtend een oogje in 't zeil houden voordat de RDers weer terug waren.

Roosters en zo

Op woensdagavond had een voorlopig rooster gecirculeerd, waarop iedereen (liefst niet) wijzigingen kon vragen. Het was de bedoeling dat het definitieve rooster, samen met andere papieren (routebeschrijvingen, apparatuurlijsten e.d.) donderdagmiddag voor iedereen klaar zou liggen in de studio. Het werd wel ’s avonds tien uur voordat de pakketten kopieën voor iedereen klaarmaken. Er bleken voor sommige mensen grote verschillen opgetreden te zijn in het rooster. Paul had de hele woensdagnacht zitten puzzelen en schuiven om aan de bezwaren van "klagers" tegemoet te komen, met als gevolg een heel nieuw rooster. Frans bijvoorbeeld had in het rooster van woensdag nog weinig te doen: hij had gezegd "ik wil naar Nijmegen, en verder zie je maar, ik wil van alles doen", en Tilly had verordonneerd dat Frans het laatste uur moest presenteren (bedankt overigens!). En zijn rooster zag er dan ook als volgt uit: vrijdagavond naar Nijmegen, reporteren, om twee uur 's nachts terug.. en verder vrij tot zaterdagavond 7 uur om het laatste uur te doen.
((NB ik ben van de ik-vorm naar de hij-vorm overgestapt, om deze tekst ook te kunnen gebruiken in het boek "25 jaar RD" dat in 2005 moet verschijnen))
Frans had dan ook tegen Paul gezegd: als je bij het verschuiven in het rooster gaten krijgt, wil ik die wel opvullen. Maar hij had niet verwacht dat hij een dag later voor 21 van de 24 uur ingepland zou staan op het gewijzigde rooster.

Vervoer

In het vervoersschema dat door Rolf was opgesteld, bleek het handig te zijn (of noodzakelijk) dat de auto die naar Nijmegen ging niet dezelfde was als de CityHopper die Dinxperlo, Barchem en Boekelo zou bezoeken. Dit had te maken met chauffeurs die wel en niet 's nachts wilden rijden, en auto’s die misschien niet door iedereen bestuurd mochten worden (details bij Rolf). Omdat de apparatuur wel overal gebruikt moest worden, zou de auto uit Nijmegen 's nachts de auto naar Dinxperlo ergens onderweg ontmoeten om de zaak over te laden. De Nijmeegse auto kon niet naar Dinxperlo, omdat de inzittenden dan niet op tijd in de studio in Drienerlo zouden zijn (zowel Frans, Roel als Ellen moesten dan meteen daar aan de slag). Maar omdat beide auto's het traject Drienerlo-Lichtenvoorde zouden rijden, moesten ze elkaar ergens daar ontmoeten. Verschillende scenario's werden bedacht: een bakkie in beide auto's, en via die weg een stopplaats afspreken; laat een van beide auto's links rijden (er is toch geen ander verkeer, en zo mis je elkaar in elk geval niet); tenslotte werd toch maar gekozen voor een vast ontmoetingspunt, met als nadeel dat een van beide auto's zou moeten wachten. Frans pakte de kaart van Twente/Achterhoek, en noemde de spoorweg Zutphen-Winterswijk als eenduidig herkenningspunt, en aldus werd af gesproken.

Roosterwijzigingen

Donderdagavond keken Jack en Frans nog eens goed naar het rooster, en vonden het toch wel een beetje krap. De auto van Ellen moest om half 2 uit Nijmegen vertrekken, na het verslaan van de laatste start, en om 3 uur moesten de inzittenden al weer veldcommuniceren, walkmannen, en uitslagenverwerken in Drienerlo. Maar de ervaring leert dat je pas tegen twee uur uit Nijmegen weg bent (alles inpakken en opruimen), en dan zat er nog de ontmoeting met de Cityhopper tussen. De kans dat dit zou uitlopen was levensgroot.
In de kantine van het sportcentrum gingen Jack, Frans en Rolf eens bekijken of dit met enige aanpassingen aan het rooster verholpen zou kunnen worden. Een delicate zaak, omdat iedereen blij was dat het definitieve rooster er nu eindelijk was. Maar met een beetje schuiven, en inplannen van Jack (die nog vele vrije uren had staan) lukte dat wel.

Ondertussen bleken er meer merkwaardige dingen in het rooster te zitten. Mensen die heel ongunstig ingepland waren (1 uurtje 's nachts en dan een hele tijd niets), en die hun rooster nog niet gezien hadden omdat ze nog niet op de campus waren (Ferdi en/of JanL). Omdat het sportcentrum dicht ging, gingen Jack en Frans mee naar Rolf om daar de zaak verder uit te zoeken. Met Paul (die voorzichtig op de hoogte was gebracht) was afgesproken dat hij de wijzigingen 's morgens in zijn bus zou vinden (?).

Bij Rolf werden nog een leuk fenomeen ontdekt: de Cityhopper zou vanaf Dinxperlo naar Halle rijden, waar de RD-bus stond en ook een pendel-auto kwam, om daar mensen uit te wisselen. Wat bleek echter in de donderdag-versie van het rooster: in Halle stapte iedereen uit de Cityhopper, inclusief de chauffeur, en de auto zou geheel alleen zijn weg moeten vinden naar Barchem. Na enige verschuivingen om dit probleem op te lossen, bleek plotseling dat de Cityhopper na in Halle niemand in- of uitlaadde, waardoor de zin van deze stopplaats ook verviel. Hoewel dat later weer veranderde (?).
Om vier uur 's nachts, dus in de vroege vrijdagochtend, leek het rooster weer bruikbaar, en kon het drietal proberen nog enige slaap te vatten voor de "lange dag" begon.

Vrijdagmiddag

Vrijdag tussen de middag belde DirkJan Jack op dat hij nog een paar kleinigheidjes in het rooster had ontdekt: op twee uren ontbrak een centrale presentator. Al eerder was een uur dubbelpresentatie er uit gehaald, maar deze was nog aan de aandacht ontsnapt. Maar ook hier was wel weer een mouw aan te passen: Peter7 wilde wel een uurtje doen, en Jack zelf had nog vrij op een van de lege uren. Paul was inmiddels bezig met het allerdefinitiefste rooster, dat in de studio zou komen te hangen, en was blij dat bij elk gemeld probleem meteen een oplossing geleverd werd.

Rudi, die er naar zijn zeggen "nog nooit zoveel printplaat doorheen gejaagd had", legde inmiddels de laatste hand aan het "Marmeldoosje", een versterkertje met een telefoonspoeltje om RD in de Marmelhorst hoorbaar te maken. Het was tevens geschikt voor Barchem, waar de lijningang van het doosje direct aan de telefoon gehangen mocht worden.

Ondermeer Detha en Deepo hielden zich bezig met de laatste platenljsten; Blex haalde de autotelefoon op, en Frans en Rolf trokken kabels van de Bastille naar het Sportcentrum. Vorig jaar was de lange draad over het Campagneplein netjes op maat afgeknipt.. en dat wreekte zich nu, omdat de nieuwe studio een stukje verder weg zat vanaf de Bastille gezien.
Blex had alle apparatuur voor het busje ingebouwd in de kast van een oude TV; behalve dat dit steviger zat dan alles los, scheelde dit behoorlijk in het inrichten van de bus, die pas om zeven uur vrijdagavond beschikbaar was. Maar er hoefde dan ook geen huur voor betaald te worden (de bus was via een vriend geregeld in Oldenzaal), en hij hoefde pas zondag terug (handig bij het afbreken).

Vrijdagavond

DirkJan had proviand ingeslagen en de nodige dozen met etenswaren in de studio gedeponeerd; er was echter kennelijk niets geregeld over het smeren van brood (of hadden andere dingen een hogere prioriteit? Misschien dat dit op de Eval duidelijk geworden is). Dus toen de auto naar Nijmegen om kwart over acht op het punt stond te vertrekken (het rooster sprak van 7 uur), werden er snel een paar broden, een kilo kaas, pakken (sinaas)appelsap en chips ingeladen. Het brood was gelukkig wel gesneden, maar toch ging er vanuit Nijmegen een verzoek naar Drienerlo om aan de Cityhopper een mes mee te geven, want het bleek toch niet zo gemakkelijk om kaas te snijden met de huissleutel van DirkJan.
Omdat de Nijmeegse ploeg (DirkJan, Roel, Frans en chauffeur Menno) pas vertrok toen de uitzending al een kwartier begonnen was, werd even met de gedachte gespeeld om onderweg bij een telefooncel te stoppen en alvast een "eerste impressie vanuit Nijmegen" te geven (want we weten toch wel hoe het daar toegaat). Naar hier werd toch van afgezien, zodat pas om tien voor tien het eerste Nijmeegse geluid in het programma klonk. Er werd wel overigens onderweg even naar de studio gebeld, maar dat was omdat DirkJan zijn paspoort in de studio had laten liggen. Ferdi zou later op de avond op de motor naar Nijmegen komen, en die kon dat dan mooi meenemen voordat DirkJan Duitsland in zou gaan. Uiteindelijk had Ferdi zoveel vertraging in de trein naar Hengelo dat hij helemaal niet naar Nijmegen geweest is, en is DirkJan gewoon zonder paspoort de grens over gegaan.

Het inladen van de Nijmegen-auto was tamelijk chaotisch gegaan, omdat de apparatuur bij Blex lag voor het grootste deel, en de checklist in de studio. Zo ontbrak er dan ook een microfoon en een koptelefoon voor bij Piet's telefoonkastje. Omdat de Wortel-bnica's het in Nijmegen ook niet bleken te doen, kon daar een microfoon van geleend worden, en gelukkig had Frans stiekem een Walkman met koptelefoon bij zich plus een schakeldoosje dat als een soort van verloopje kon dienen, zo dat er toch communicatie met de studio mogelijk was. Improvisatie is tenslotte een verplicht onderdeel van elke Batavierenrace-uitzending, en zorgt voor een belangrijk deel van het plezier dat je er aan beleeft. Zo bezien was er maar één ding echt jammer: dat het kortsluitvrije stopcontact in het Nijmeegse sportcentrum pas om kwart voor een ’s nachts gevonden werd (na aanwijzingen van Piet). Want Piet's telefoonkastje heeft als "feature" dat de verbinding verbroken wordt als de stroom uit valt (dit in tegenstelling tot alle andere telefoonkastjes en normale telefoons...). En uiteraard viel de stroom weer uit op een aantal ongunstige momenten (aankomst loopsters op WP1 en zo), hoewel de starts zelf wel live verslagen konden worden. Evert (centrale presentatie tijdens de start) tartte het noodlot door te zeggen gelukkig valt de stroom hier niet uit..." , en op het zelfde moment hoorde de veldcommunicator weer eens "tuut-tuut-tuut" op de Nijmegen-lijn.

Vrijdagnacht

Het weer was fantastisch, al dagen lang zonnig en steeds warmer, zodat de Batavierencommissie 's nachts aan RD vroeg om elk uur om te roepen dat degenen die na 12 uur 's middags moesten lopen vooral luchtige kleding moesten aantrekken. Zij zouden ook geen hesje dragen; die moest door de begeleidende fietser gedragen worden.

Na de laatste start om half 2 in Nijmegen werd aldaar meteen begonnen met inpakken en wegwezen. De beide motoren waren inmiddels al Duitsland in (Wortnix met zijn vriendin Gertine, die op het rooster al Wortwat gedoopt was, en ??? met DirkJan). Hoewel er niet getreuzeld werd, was het toch precies 2 uur toen Menno de motor startte en met Roel en Frans op weg ging.. naar Dinxperlo. Want bij de wijzigingen in het vervoersschema was men toch teruggekomen op de "ontmoeting bij de spoorwegovergang tussen Lichtenvoorde en Groenlo"; de auto had nu een uur extra, hoefde pas om vier uur in Drienerlo te zijn, en dan was het toch handiger om via Dinxperlo te rijden.
De kortste weg van Nijmegen naar Dinxperlo loopt via Duitsland, maar Roel had hier niet op gerekend en dus (ook) zijn paspoort niet bij zich. Omdat de karavaan van busjes inmiddels de grens was gepasseerd leek het ons niet verstandig om de gok te wagen als eenzame auto in de nacht, en dus werd er omgereden via Arnhem. Om drie uur reed Menno de parkeerplaats van de sporthal in Dinxperlo op, waar de Cityhopper met René, Ferdi, Winfried en Gordon al geparkeerd stond. Een zeer luxe Cityhopper dit jaar, een grote witte BMW, via ene Erik (ErikBMW dus) van een dealer geleend (geregeld). JanL beweerde later dat de wagen wel gestolen moest zijn, want "witte BMWs bestaan niet van dat type, dus hij is overgespoten".

Toen Menno's auto Groenlo al lang gepasseerd was, vroeg Frans of iemand eigenlijk een spoorwegovergang opgemerkt had. Nee, niemand dus. Toch moest het ontmoetingspunt aan de spoorlijn Zutphen-Winterswijk al gepasseerd zijn. Het vermoeden dat rees bleek later, na een nauwkeurige bestudering van de kaart, bevestigd te worden; de weg ging met een viaduct over de spoorlijn heen, en dat valt 's nachts niet zo op als een echte spoorwegovergang...
Rond tien voor 4 werd RD hoorbaar op de autoradio, en met een halve minuut speling betraden de Nijmegengangers de studio in Drienerlo.

Timing Team

Het Timing-Team leverde een geweldige service aan RD: vanaf hun busje op de restart-wlsselpunten zonden zij d.m.v. packet-radio ploegnummers en tijden via het E&F-gebouw naar de kamer in het Sportcentrum waar dit jaar ook de officiële computerploeg zat. De tijden en ploegnummers werden verwerkt door een zelfbouw-computer, die twee monitoren aanstuurde. Een stond in de RD-studio, en een in de stencilkamer voor het raam naar de hal. Op de monitor was steeds de snelste tien ploegen tot dan toe te zien, plus de tien laatst binnengekomen ploegen (net nummer, verkorte naam, tijd van binnenkomst, totaaltijd en startgroep). Bij een live-reportage uit Dinxperlo hoorde je de reporter de binnenkomende ploegen opnoemen… en vrijwel direct verscheen hetzelfde op de monitor van het Timing team.

RD kon het Timing Team nog een paar keer helpen met foutjes er uit halen: soms kwam een ploeg binnen die al in de top tien stond, en dan liep iemand van RD naar de computerkamer, waar via packet radio aan hun veldploeg doorgegeven kon worden dat er een tikfout gemaakt was. Met name de top tien-stand was leuke informatie voor de luisteraars, die de reporters niet in staat waren te geven. Zeker toen Detha even een programmaatje geschreven had voor de RD-computer (de Tulip van Roel) die bij een ploegnummer de volledige ploegnaam gaf (in plaats van de zevencharacter afkorting van het Timing Team), kon de presentator gemakkelijk de stand doorgeven.
Helaas bleek toen het Timing Team in Barchem stond, dat hun software enige bugs vertoonde, waardoor de tijden van het traject Nijmegen-Dinxperlo en Dinxperlo-Barchem niet gecombineerd konden worden. Ook waren ze te laat in Barchem en hadden de eerste lopers gemist, en ook dat kon moeilijk in het programma opgevangen worden. Teleurgesteld is het Timing team dan ook maar niet naar Boekelo gegaan..

Jan en Tini

Wat de Nijmeegse ploeg niet flikte, deden Jan en Tini bij de derde restart in Dinxperlo: omdat ze te laat waren voor een echte reportage, verzonnen ze maar wat, lieten een loper vallen en weer opstaan, en beweerden 200 meter uit elkaar te staan terwijl je ze beide tegelijk hoorde.

Zaterdagochtend

Om kwart over acht 's morgens komt een loopster de studio binnen: zij heeft een ontbijtbon die geldig is op 25 april vanaf 8 tot 11 uur, maar de Bastille is nog dicht. Zij wordt verwezen naar de Sportraadskamer, en even later komt een van de leden van de Batavierencommissie enigszins in paniek naar de studio: "Willen jullie alsjeblieft omroepen dat de ontbijtbonnen pas morgen geldig zijn, er staat een verkeerde datum op de bonnen."

Een ingesprektoon midden tijdens een reportage kwam niet alleen in Nijmegen voor (door de stroomuitval aldaar); ook de verbinding met het busje in Halle valt op deze manier weg tijdens een reportage van RonBlack, in dit geval doordat de antenne van de autotelefoon omvalt.

Evert

Nog een paar gebeurtenissen uit de nacht (al typend herinner je je steeds meer). Evert was in een opperbeste stemming, met allerlei mooie opmerkingen tijdens zijn presentatie van middernacht tot half twee; toen RonBlack later in de nacht als presentator opmerkte dat hij geen muziek meer onder zich had, was Evert zo attent om een single onder de stoel van Ron te deponeren. Ook zorgde hij voor de primeur van de overslaande CD, door met de afstandsbediening te spelen.

Herman7

Herman7 lag in het ziekenhuis, en had aan Detha gevraagd om het TO-gebeuren aan te sluiten. Detha had echter wel meer te doen, en kwam daar pas aan toe om 1 uur 's nachts. Maar het lukte hem om de hoofdportier te overtuigen dat hij echt het TO-gebouw in moest om de apparatuur aan te sluiten, omdat men anders RD onderweg niet zou kunnen horen. Dat dat tenslotte toch niet gebeurde zoals gepland, was niet zijn schuld: door "omstandigheden" kwam het marmeldoosje van Rudi veel te laat in de Marmelhorst aan, waardoor het geen zin meer had om het aan te sluiten, en in Barchem liep ook een en ander mis (details zijn mij nog niet bekend).

Ook al lag Herman in het ziekenhuis, dat betekende nog niet dat hij daarmee niet ingeroosterd kon worden. In principe was hij gedurende de gehele 24 uur Walkman (en daarom moest hij zorgen dat het TO-gebeuren geregeld was, opdat hij zelf via de telefoon kon luisteren; in de praktijk bleek overigens dat RD in Ziekenzorg op zijn radiootje goed te ontvangen was). En verder had Jack beslist dat Herman gewoon een uur moest presenteren, dus dat gebeurde ook, 's morgens van tien tot elf. En dat ging uitstekend; hij speelde beter op de situaties in dan menige presentator in de studio.
De intercom- en terugpraatschakelingen maken het praktisch mogelijk om iedereen met iedereen te laten praten; alleen de muziektechnicus kon niet met het veld praten, want wanneer is dat nou nodig? Nou, bijvoorbeeld als de presentator (Herman7 dus) via een veldkanaal binnenkomt. Dus de communicatie "welke plaat komt er nu" liep via een paar schakels, maar steeds was de juiste titel tijdig aan Herman doorgegeven.

Zaterdagmiddag

De Batavierentwintiguursrace wordt steeds meer een reünie voor oud-RD'ers. Naast mensen die ieder jaar terugkomen als Ferdi, Tini, Frans en JanL, was ditmaal Peter7 te horen, terug na 3 jaar weggeweest; hij was in de week ervoor actief geweest met het PAN-festival op de campus. Ook Snah was weer eens terug, en presenteerde evenals Peter7 een uurtje op de zaterdagmiddag, waarin ondermeer een uitstekend studio-interview met Reijer Klopman over de NSK-atletiek.
Maar ook de nieuwe generatie liet zich bepaald niet onbetuigd: FransDun (voorheen FransPet) liet een boze PTTer aan het woord, die de weg voor de busjes versperde, en introduceerde de term "tête de la course" tijdens de finishreportage; Mark-soms-Paul, die eigenlijk als motorrijder ingeroosterd was, kreeg de smaak van het reporteren en interviewen steeds meer te pakken, en had ondermeer een prachtig interview met een zuster en een dokter uit de artsenwagen ("Mogen we jullie vanavond nog luid swingend tegen het plafond ontmoeten?").
Kortom, het liep allemaal lekker, en iedereen had er ontzettend veel plezier in. Waarschijnlijk dat ook het mooie weer hierin meespeelde; de stemming was in ieder geval niet kapot te krijgen.

Finish

De laatste dames-etappe (Boekelo-TH) welde verslagen door Tini en Ernst in Boekelo, FransDun op de motor, en Jeroen op de sintelbaan (Deepo stond ook gepland op de sintelbaan maar was zoek of had geen apparatuur). De communicatie met FransDun liep niet erg goed, zodat hij maar de aftelprocedure gebruikte, waardoor er redelijk wat muziek gedraaid werd. In tegenstelling tot de afspraken met de Batacommissie werd Jeroen bij de finish tegengehouden en mocht hij niet op het middenveld komen. Maar daarentegen reed Mark-soms-Paul met FransDun achterop, ook tegen de afspraken, wel de sintelbaan op, naar zijn zeggen op aanwijzingen van een motoragent, zodat de aankomst van de eerste dames toch goed verslagen kon worden.

Nadat de eerste vijf dames binnen waren schakelde presentatie RonaldP over naar Tini in Boekelo voor het verslag van de start van de heren. Midden onder het verslag opeens… stilte, of ruis, al naar gelang de tuner wel of geen muting had. In de studio had men het eerst niet door, omdat de meesten op de voorafluistering luisterden, en anderen op de "onbekende piraat die het RD-signaal richting Boekelo zond op 107.5 MHz". Op de sintelbaan dacht Frans dat er een schuif openstond van een FM-portofoon die niet aanstond. Maar langzamerhand kreeg iedereen door dat de RD-zender op 95.5 uit de lucht was.

Uit de lucht

Toen Frans in de studio aankwam heerste daar een verslagen stemming. Men had al ontdekt dat het probleem niet aan de studio-kant lag, maar de oorzaak van het uit de lucht gaan was nog totaal onduidelijk. De meest waarschijnlijke oorzaak leek een technisch mankement; apparatuur heeft niet het eeuwige leven, en het spul stond ook al meer dan 16 uur aan. Maar de kans op een inval was niet uit te sluiten, en de technische ploeg kon dus niet onmiddellijk uitrukken om te gaan kijken.
Frans probeerde de mensen in de studio nog te overtuigen om gewoon door te gaan, en een bandopname te maken van de laatste heren-etappe (voor de uitzending van de woensdag erop), maar Rolf zag dat totaal niet zitten, en hij was veldcommunicator. Hij riep alle reporters op om te stoppen, ook om eventuele RCD-ers niet verder op een spoor te zetten naar het Sportcentrum.

De HF-ploeg trok zich terug, eerst om de logband terug te luisteren om daaruit misschien meer aanwijzingen te krijgen wat er precies gebeurd kon zijn, waarna een langdurige brainstorm plaatsvond over de mogelijke oorzaak. Steeds kwam men uit op: eigenlijk moeten we gaan kijken, maar daar was toch een zeker risico aan verbonden. Tenslotte, zeker twee uur na het vroegtijdige einde van de uitzending, ging een kleine delegatie poolshoogte nemen, en ontdekte de oorzaak: kabels doorgeknipt.
Uiteraard reageerde iedereen die het hoorde geschokt. Wie zou zoiets gedaan hebben, en vooral: waarom? Iemand die last van storing had en met een tang op pad is gegaan? Iemand die iets tegen RD heeft? Het zijn en blijven speculaties. Er lag geen briefje met een naam bij, en ook de volgende dagen blijft het onduidelijk wie hierachter zit of zitten.

Zaterdagavond

Een gevolg was wel dat ditmaal ook het afbreken van de studio in recordtijd geschiedde. Als er echt mensen zodanig veel tegen RD hadden dat ze de uitzending om zeep hielpen, was het misschien wel slim om de apparatuur niet nog een nacht in de niet-afsluitbare ruimte in het Sportcentrum te laten staan. Dus werd alles van waarde (behalve wat snoeren, kabels en de klok) met het busje naar Ina vervoerd, waar toen praktisch niets meer bij kon.

Bij de maaltijd na afloop, weer op de flat van Paul, werd uiteraard over het einde van de uitzending gesproken, maar vooral over de rest van het gebeuren; iedereen had zoveel beleefd en zoveel plezier gehad, dat zelfs die doorgeknipte kabels de stemming niet echt konden bederven. Misschien zelfs dat het saamhorigheidsgevoel er nog door vergroot werd. (Wat niet wil zeggen dat zoiets vaker moet gebeuren.)