Campustelefoons documentaire

Transcriptie van een documentaire van Piet over de nieuwe campustelefooncentrale, uitgezonden op 27 september 1984 op Radio Drienerlo. De verbindende teksten zijn van Piet, tenzij anders vermeld. De tussenkopjes zijn alleen t.b.v. deze wiki toegevoegd.

Inleiding

Campustelefoons - toch niet voorgoed opgehangen.

Een programma over hoe en waarom de campustelefoon moet blijven.

Dit programma bestaat voornamelijk uit fragmenten uit eerdere Radio Drienerlo-uitzendingen.

1 september 1983

Het begon allemaal op 1 september 1983 met een uitzending van Radio Drienerlo, met een bericht over de vervanging van telefooncentrales op universiteiten door het ministerie van Onderwijs en Wetenschappen.

Frans: Ook de telefooncentrale van de TH Twente is aan vervanging toe. De oude, huidige centrale stamt uit 1964, en het onderhoudscontract van die centrale is al enige jaren verlopen. Aangezien dit type centrale verouderd is, en bovendien niet meer gefabriceerd wordt, is herstel in geval van een grote storing &ograve.f verschrikkelijk duur, òf gewoonweg onmogelijk. Volgens de plannen zal de centrale eind 1984, begin 1985 vervangen worden door een moderner type.

Oorspronkelijk was voor deze vervanging 7 miljoen gulden uitgetrokken. Na Prinsjesdag van het afgelopen jaar werd dit bedrag verlaagd tot 5,2 miljoen, en kortgeleden heeft een tweede bezuinigingsronde van het ministerie ertoe geleid dat de nieuwe centrale maar 4 miljoen gulden mag kosten.

De hoeveelheid geld die het ministerie beschikbaar stelt voor installatie en onderhoud van de centrale, en daarmee het aantal aansluitingen, wordt berekend aan de hand van het aantal formatieplaatsen, dat wil zeggen de personeelsbezetting op de TH. Op dit aantal komt dan nog een toeslag voor onder andere praktikumzalen en liften (in elke lift moet een telefoon aanwezig zijn), en er komt 10% nog bij voor datacommunicatie. Het ministerie stelt echter geen geld beschikbaar voor telefoonaansluitingen in studentenflats en dergelijke.

Het totaal aantal mogelijke aansluitingen op de nieuwe centrale wordt 1875, waarvan er maar 1725 gebruikt mogen worden. De reserve is om toekomstige personeelsuitbreiding te kunnen opvangen. Ter vergelijking: de oude centrale heeft een capaciteit van 2500 aansluitingen. De verdeling van de aansluitingen over de diverse afdelingen en diensten is zo goed als rond. De bestelling van de nieuwe centrale moet voor het eind van het jaar de deur uit, omdat er een jaar levertijd is.

De kans dat het ministerie alsnog wordt overtuigd van de noodzaak van telefoons in de studentenhuisvesting wordt uiterst miniem geacht.

Herman7: Op verzoek van het Buro Studentenhuisvesting wordt van een aantal alternatieven een kostenberekening voor telefoons in de studentenhuisvesting gemaakt.

Als eerste: uitbreiding van de nieuwe centrale met een module voor 250 toestellen. Dit zou voor de studentenflats in ieder geval voldoende zijn. Kosten bedragen 400.000 gulden eenmalig, en 2000 gulden per maand. Dit komt neer op een prijs van 304 gulden per jaar per toestel, zonder interne gesprekskosten (die zijn namelijk dan nul). Probleem op dit moment is: men weet niet waar men vier ton vandaan moet halen, en verder is er een juridisch struikelblok: een deel van de centrale valt dan wel, en een ander deel valt niet onder het Rijk. En het ziet er niet naar uit dat hiervoor een oplossing gevonden kan worden.

Alternatief nummer twee: plaatsen van munttoestellen op de flats. Hierin bestaan drie uitvoeringen. Alleen kwartjes erin gooien, dat gaat ongeveer zes gulden per maand per kamer bedragen, plus een kwartje per tik. Kortom, je huur zou dan iets van zes gulden omhoog moeten gaan. Versie twee van de munttoestellen slikt ook guldens, en versie drie slikt bovendien nog rijksdaalders. Kosten van beide typen: ongeveer twintig gulden per persoon per maand, plus een kwartje per tik.

Alternatief nummer drie: het nemen van een buitenlijn. Kosten 210 gulden eenmalig, en verder 23 gulden per maand plus 15 cent per tik. Overigens is de huidige capaciteit van de kabel te klein om alle flats een buitenlijn te bezorgen.

Op het laatste alternatief, namelijk het aanschaffen van een intern huistelefoonnet zonder verbinding met de wereld buiten de campus, wordt momenteel nog gestudeerd. Niet alle offertes zijn al binnen, aangezien een huistelefooncentrale van een dergelijke omvang nogal ongebruikelijk is. De tot nu toe bekende prijzen zijn behoorlijk aan de hoge kant, en buiten deze bedragen moet dan nog gerekend worden met onder andere huur van de PTT-lijnen, en de huisvesting van de centrale en meer van dat soort dingen, die ook nog tamelijk in de papieren lopen. Ook hier geldt dat het nog niet duidelijk is waarvan het een en ander betaald zou moeten worden. Men is in ieder geval tot het uiterste aan het proberen de huidige faciliteiten veilig te stellen.

In deze uitzending vroeg Frans tijdens een gesprek met de heer Bout, directeur campusvoorzieningen, naar zijn mening over de aanschaf van extra modules bij de nieuwe centrale.

Bout (DCV): Ja, dat is een niet haalbare mogelijkheid gebleken, dat is niet mogelijk om daar met de PTT én met Den Haag over eens te worden.

Frans: Dus als er een huistelefoonnet komt, dan is dat helemaal los van alle andere dingen?

Bout (DCV): Dat is verplicht, ja. Het is zelfs niet mogelijk om het te koppelen.

Frans: Dat betekent dus dat er zeg maar hier in de Vrijhof en op nog wat plaatsen gewoon twee telefoons steeds moeten staan, voor de twee netten.

Bout (DCV): Ja, het is natuurlijk zo dat ook zeg maar, met name deze dienst, maar ook vanuit de onderwijsgebouwen uiteraard wordt gecommuniceerd met studenten, met studentenhuisvesting en.. dus een aantal toestellen zal.. een aantal dienstruimten zullen ook aangesloten moeten worden, inderdaad. Het is nu ook zo dat wij vrij frequent contact hebben met toestellen in de huisvesting.

Frans: Nou verbaast het mij dat.. Volgens mij zijn twee aparte netten duurder dan een gecombineerd net, en dan verbaast het mij waarom dan niet met een gecombineerd net volstaan zou kunnen worden.

Bout (DCV): Ja, nou ik denk dat in tijden van bezuiniging de logica wel eens op de loop is, en dat een logische benadering van het probleem gewoon niet haalbaar is.

René Westra, de voorzitter van het Algemeen Huisvestingsbestuur, reageerde op 1 september 1983 als volgt.

René (AHB): Nou ik vind het eigenlijk toch wel typerend voor een kortzichtig beleid, want het is eigenlijk te gek om los te lopen om huisvesting aan te bieden zònder een telefoon. In elk gebouw, in elk nieuw te bouwen flatgebouw staat een telefoon, ook in de studentenhuisvesting die elders is gebouwd, en dan is het te gek om los te lopen om, waar telefoons zijn, om die weg te halen.

22 september 1983

Drie weken later, op 22 september 1983.

Frans: De verontrusting rond de dreigende verdwijning van de campustelefoons heeft nu ook de Hogeschoolraad bereikt. Afgelopen maandag zette de voorzitter van het College van Bestuur, de heer van Lookeren Campagne, in de Hogeschoolraadsvergadering de zaken nog eens op een rijtje. De opname die we hiervan laten horen is niet van al te beste kwaliteit, maar dat wat de heer van Lookeren Campagne zegt is zeer de moeite van het beluisteren waard.

van Lookeren Campagne (CvB): U weet dat wij op het intentioneel (??) investeringsschema een bedrag hebben staan voor de vervanging van de telefooncentrale. Dat hadden we verleden jaar ook al, en hadden we dit jaar ook. Wij meenden dat wij met dat bedrag een telefooncentrale zouden kunnen aanschaffen, dat ruim zouden kunnen aanschaffen, waarbij wij al onze doelstellingen zouden kunnen waarmaken. Er is een afdeling op het departement die houdt zich bezig met het toedelen van telefoontoestellen. Wij wisten niet wat voor.. wij wisten wel dat dat bij de afdeling was die ook de investering behandelt, maar niet dat daar een separaat buro voor was, en wij wisten ook niet welke maatstaven dat buro hanteerde. Dat weten we nu nòg niet, en die maatstaven worden ook niet publiek gemaakt. Maar het betekent wel dat wij, terwijl wij gevraagd hebben om een telefooncentrale te mogen doen voor een bedrag X, en toen wij dus moesten zeggen wat wij voor dat bedrag X, hoeveel telefoonaansluitingen wij wilden hebben, hebben wij gezegd: 2625, want wij hebben er nu 2501. Toen is er een enorm heen-en-weer en touwgetrek uit tevoorschijn gekomen, en dat betekent dat wij van het departement aanwijzing hebben gekregen om een telefooncentrale te kopen waarvan de eerste capaciteit beperkt blijft tot 1875 toestellen, en wij mogen er geen toestel meer bijkopen dan 1725 in eerste aanschaf. Als wij meer toestellen dan 1725 (en dus maximaal 1875) nodig hebben, dan kunnen we daarover per toestel met het departement onderhandelen.

Terwijl men dus om 124 aansluitingen méér heeft verzocht, werden er door het ministerie aanvankelijk ongeveer 700 aansluitingen minder toegezegd.
Het College van Bestuur betreurde het dat studentenflats minder bereikbaar zouden worden, met name uit veiligheidsoogpunt gezien. Tijdens deze zelfde Hogeschoolraadsvergadering werd namens DD en KPS een motie ingediend waarin werd uitgesproken dat de minister ten onrechte was voorbijgegaan aan de campustelefoon. Deze motie werd aangenomen, en het College ging daarop, hoewel het dat oorspronkelijk niet van plan was geweest, nogmaals met het ministerie onderhandelen.

Op de campus waren zo langzamerhand ook wat protesten te horen, met name van de studentenvakbond SRD.

SRD-woordvoerder: Het ergste tot nu toe vinden wij dat de studenten totaal niet gekend zijn in het feit dat hun telefoon wordt weggehaald. Wij vinden eigenlijk dat de campus wel bereikbaar moet blijven voor de buitenwereld. Wij vinden dat het problemen gaat opleveren als je zonder meer de telefoons van de muur afhaalt; dat kan je bij normale gezinnen ook niet flikken, en dat kan je dus op de campus volgens mij ook niet flikken, daar moet gewoon een oplossing voor komen.

Wij vinden eventueel wel dat studenten voor hun telefoon moeten gaan betalen, ik bedoel dat moeten andere mensen ook. Maar om dat aan de flat-initiatieven over te laten lijkt me niet zo geslaagd, omdat je dan moeilijke toestanden krijgt met mensen die niet mee willen doen, verschillende grootte in flats dus verschillende kosten, dat soort dingen. Dus wij vinden dat de TH een duidelijk initiatief moet ontplooien.

Rudolf: Jullie zijn met een petitie bezig?

SRD-woordvoerder: Ja, wij zijn met een petitie bezig. Bedoeld is dat iedere campusbewoner kan tekenen voor het behoud van zijn eigen aansluiting, z'n eigen flat. Daarnaast is het de bedoeling dat mensen van buiten de campus die sympathiseren ook kunnen tekenen, op andere lijsten. De petities zullen worden aangeboden aan het College van Bestuur, en dat heeft dan de functie dat zij, als ze terug naar Den Haag gaan om te onderhandelen, een beetje back-up hebben, zeg maar steun van de studenten.

13 oktober 1983

Maar het liep toch wel een beetje anders dan de SRD zich dat gedacht had. Zo kon je op 13 oktober het volgende bericht horen op Radio Drienerlo.

Erik: Zoals enkele weken geleden door Radio Drienerlo reeds bekendgemaakt is, verdwijnen op de campus mogelijk de telefoons uit de studentenflats. De begin deze week door de SRD verspreide brief over deze zaak bevat enkele ernstige onjuistheden. Vandaag is door de SRD een rectificatie op die brief verspreid.

Het aantal te schrappen aansluitingen is niet 400 doch 625. De gewekte indruk dat het College van Bestuur geen argumenten heeft gegeven voor het schrappen van de aansluitingen is pertinent onjuist. Het College doet haar uiterste best om het verantwoordelijke ministerie alsnog bereid te vinden voor handhaving van de studenten-telefoonaansluitingen. Het ondertekenen van de petitie is geen definitieve akkoordverklaring voor het betalen van een aansluiting in de toekomst.

november 1983

Ook het aanbieden van de petities ging niet zoals men zich dat gewenst had op 12 november 1983. Toine de Bie van de SRD:

Toine (SRD): Een week van te voren hebben wij het College en de Hogeschoolraad opgebeld met het verzoek of wij in de Hogeschoolraadsvergadering die petities konden aanbieden. Nou, het College had aanvankelijk geen bezwaar, en ook de Hogeschoolraad in de vorm van de voorzitter, de heer Du Bos, die maakten weinig moeilijkheden daarover. Dus wij dachten dat het allemaal wel goed zat.

Nou, op het moment dat wij daar aan kwamen zetten met die petities, kregen wij van Van Lookeren te horen: Ja, als je die petities wil aanbieden, als je ons wat aan te bieden hebt, dan kom je maar naar de bestuursvleugel. Het ging zo van: wij zijn hier te gast bij de Hogeschoolraad, en ja, het past dan niet dat anderen, onafhankelijken, ons wat aanbieden daar. Nou, ik vind het zelf een beetje een rare truc om het aanbieden van die petities af te wimpelen of uit te stellen of althans wat verwarring te zaaien daaromtrent. Dus ja, ik weet niet precies wat het College hiermee bedoeld heeft, maar ik vind het wel zeer... nou laten we zeggen dubieus.

Van de in totaal 2000 verstuurde formulieren waren er 1130 ingevuld en teruggestuurd. Wat betekent dat voor de SRD?

Toine (SRD): Nou, allereerst zien we dit als een signaal van de campusbewoners dat ze prijs stellen op het behoud van hun studententelefoons. Vervolgens is het duidelijk een tonen van interesse wat er überhaupt met de studentenvoorzieningen gebeurt, in het algemeen dus, en volgens ons is dit ook duidelijk een signaal dat de bewoners aan willen geven dat ze van mening zijn betrokken te moeten worden in de beslissingen over die voorzieningen. Ze moeten in ieder geval minimaal in een vroeg stadium al op de hoogte worden gesteld. Dat lijkt ons wel duidelijk dat dat hieruit blijkt.

december 1983

De SRD wilde proberen studenten bij het telefoonoverleg te betrekken door middel van een enquête, in samenwerking met de Raad voor Campusvoorzieningen. Voor de studentenaansluitingen zag het er eind 1983 niet zo best uit.

Erik: De situatie rond de campustelefoons voor de studentenflats is momenteel nog steeds niet erg duidelijk. Ofschoon er eind januari weer over dit onderwerp vergaderd wordt, werd vanmiddag reeds bekend dat de studentenaansluitingen in het nieuwe systeem er vrijwel zeker níet zullen komen. De investering die hiervoor nodig is, zo'n 400.000 gulden voor 250 toestellen extra, kan namelijk simpelweg niet worden opgebracht. Om toch in de dringende behoefte aan telefoons enigszins te voorzien wordt nu overwogen op kosten van de TH buitenlijnen aan te laten leggen. De huismeesters ontvangen dan de PTT-rekeningen, die daarna echter zeer snel zullen worden doorgestuurd naar contactpersonen op de flats. Deze contactpersonen dienen zich persoonlijk voor betaling verantwoordelijk te stellen. En dat betekent dat het bijhouden van de nu al veel voorkomende tikkenlijst dan op alle flats een verplicht nummer zal worden.

* * *

26 januari 1984

We gaan weer verder met de telefoonkwestie.

Nadat er in het najaar 1983 een enorme chaos was ontstaan, waarin vrijwel alleen zeker was dat de campustelefoons zouden verdwijnen, werd er in het voorjaar 1984 niets meer gehoord. Alleen dit bericht op 26 januari.

Rudolf: Sinds deze week heeft de telefooncentrale van de campus kuren. Mensen die van buiten naar de TH bellen horen soms de bel helemaal niet overgaan, en in andere gevallen krijgen ze niet het gekozen nummer maar de telefoniste. Die telefoniste kan dan soms niet doorverbinden naar het gevraagde nummer. PTT-mensen zijn al dagenlang bezig om de storing te vinden, maar het is nog steeds niet helemaal duidelijk waar het aan ligt. In de nacht van dinsdag op woensdag hebben de PTT-ers zelfs doorgewerkt. Omdat de centrale zo oud is, kan het zelfs zijn dat de storing helemaal niet opgeheven kan worden. Het onderhoudscontract van de centrale is in ieder geval al afgelopen. De huidige centrale moet volgend voorjaar vervangen worden. Zoals bekend ziet het er naar uit dat we op die nieuwe centrale geen telefoons komen die op de studentenhuisvesting komen te staan. Maar het College van Bestuur is daar nog wel hard aan aan het werk; ze wil het contact met het ministerie die daarover gaat, heropenen, en ze heeft alvast bij de PTT een offerte gevraagd, of het misschien goedkoper is als een groot aantal telefoons op de stadscentrale gelijktijdig aangelegd worden op de campus in de studentenhuisvesting. Het CvB vraagt dat alvast voor de zekerheid, als het overleg met het ministerie dus mislukt. Als dus er geen telefoons op de campuscentrale kunnen komen, telefoons in de studentenhuisvesting.

6 april 1984

Op 6 april stuurde het College van Bestuur een brief naar de Raad voor Campusvoorzieningen. Daarin stond dat de TH juridisch niet meer verplicht is te zorgen dat er campustelefoons komen, omdat het ministerie daar geen bijdrage meer aan wil leveren. Omdat het College het toch wel belangrijk vindt dat er telefoons op de campus aanwezig blijven in verband met veiligheid en bereikbaarheid van studenten, komt het met twee alternatieven, die dan wel door de studenten zelf betaald moeten worden.
Het eerste alternatief (A) bestaat uit één toestel per wooneenheid op het openbare net, en zal de student hoogstens 55 cent per maand plus tikken kosten, en het tweede alternatief (B) is globaal gezien een situatie zoals nu, maar dan zonder de mogelijkheid om van buiten de TH gebeld te kunnen worden. Alternatief B zal ongeveer drie gulden zestig per maand gaan kosten.
Bij de brief was een verzoek aan de Raad voor Campusvoorzieningen om aan het College advies te geven over deze zaak.

Frank Vrolijks van het Algemeen Huisvestingsbestuur ging op 3 mei in op de haalbaarheid van deze alternatieven.

3 mei 1984

Frank (AHB): Wat betreft het eerste alternatief, waarbij collectief de hele zaak op het.. dus alle wooneenheden op het openbare net worden aangesloten: daar zit de vervelende kant aan dat je daarmee ook flats die al zelf het initiatief hebben genomen om een buitenlijn te nemen, dus zelf eentje aan te schaffen, dat je die òf ook een buitenlijn in de maag splitst.. nou dat kan natuurlijk niet, dat is nooit verdedigbaar dat je dat zou doen, en dan is er een variant bedacht in dat werkoverleg waarbij de TH die buitenlijn overneemt van de studenten, en dan vervolgens alle kosten daarvan die worden dan weer omgeslagen en die komen terug in de overige woonvergoeding. Het grote voordeel van het op deze manier doen, in plaats van het ieder op z'n eentje laten doen, is dat de kosten kunnen worden uitgesmeerd over een paar jaar, dus de investeringskosten, en dat is gewoon eerlijker, want die lijn die ligt er ook veel langer.

Wat betreft het tweede alternatief, dat is een heel, heel vreemd alternatief, dat zou ik wel met grote klem willen benadrukken. Dat is namelijk gewoon een simpele huistelefoon..

Raymund: Ja, inderdaad..

Frank (AHB): ..en daarvoor moet je betalen, méér als voor een buitenlijn. Aan pure abonnementskosten.

Raymund: Dat bevreemdde mij ook, ja.

Frank (AHB): En dat is een heel raar alternatief, en ik moet.. eerlijk gezegd vraag ik mij af waar het College het lef vandaan heeft gehaald om dit op papier te zetten.

Dit alternatief, zoals het er nu ligt, dat is volstrekt onaanvaardbaar, alternatief B. Daarbij moet minstens de sperring van buiten naar binnen er uitgehaald worden, en dat betekent dus dat we de huidige situatie krijgen. Maar dan nog lag het bij... een meerderheid van het bestuur aanvaardde dit alternatief dan nog niet vanwege de hoge kosten.

Omdat het Algemeen Huisvestingsbestuur het over zowel alternatief A als B niet eens kon worden, heeft het zelf een alternatief verzonnen: alternatief C.

Frank (AHB): De TH doet niets, de TH haalt die toestellen weg als die toestellen niet meer te handhaven zijn, en doet verder niets, en laat alles aan de flats over. Dat is goedkoper als ieder ander alternatief. Het legt het initiatief bij de flat, om zelf de kosten op te brengen en zelf ook de baten van die telefoon te hebben. De verwachting mag redelijkerwijs zijn dat een zeer, zeer groot deel van de flats zelf een telefoon zal aanschaffen, en dat daarmee het veiligheidsargument en zo toch gewaarborgd is. En dat er dan een enkele flat tussen zit waar dat eventueel nu nog niet zou gebeuren, maar ik vermoed dat op den duur daar.. op een gegeven moment dan is daar een bezetting in die flat die wil dat, en dan blijft die telefoon daar toch staan, dat er dus op den duur ook telefoons zullen komen. Het is voor de studenten het goedkoopste, het biedt de studenten voor die lage prijs de meeste service, namelijk gewoon een directe buitenlijn. Maar ja, de TH die zal dan wat meer tikken moeten betalen als ze richting studentenhuisvesting gaat bellen. En daarom vermoeden wij dat ook vanaf beheerszijde, en ook vanaf het College van Bestuur alternatief B erg gepusht wordt.

Om wat meer zekerheid te krijgen over de mening van de bewoners hield het Algemeen Huisvestingsbestuur een enquête, waarbij men uit de zojuist genoemde alternatieven kon kiezen.

10 mei 1984

En dan komen we bij het uiteindelijke advies dat de Raad voor Campusvoorzieningen geeft aan het College van Bestuur.

Het nieuws van 10 mei:

Herman7: De telefoons blijven de campus-politieke gemoederen bezighouden. Sinds maandagavond tijdens het Politieke Kafee van de Raad voor Campusvoorzieningen bekend werd dat de raad die middag besloten had niets te doen tegen het verdwijnen van de campustelefoons, oftewel had gekozen voor alternatief C, dat je in de enquête van het Algemeen Huisvestingsbestuur hebt kunnen zien, heeft de telefoon daar niet lang stil gestaan. Verontwaardigde sectorbestuurders wilden het besluit laten vernietigen in de Hogeschoolraadsvergadering. De aspirant-leden van de CaBaal-fractie in de Raad voor Campusvoorzieningen waren het met de keuze van drie van hun huidige vertegenwoordigers niet eens. De fractievergadering van afgelopen woensdag bracht een verrassend nieuwtje: de fractie CaBaal trekt haar besluit terug, en zodoende komt het punt bij de volgende raadsvergadering opnieuw op de agenda.

Een van de leden die niet conform het verkiezingsprogramma van CaBaal had gestemd is Bas de Jongh. Hij vertelt hoe de fractie tot de beslissing kwam het besluit terug te trekken.

Bas (CaBaal): Welnu, er is.. in deze raadsvergadering zijn er heftige discussies geweest, en toen is er uitgerold Model C. Dat is door CaBaal aangenomen, in meerderheid van de fractie CaBaal. Daarbij hebben heel veel overwegingen een rol gespeeld, en dat is nu op de fractievergadering van zonet helemaal doorgesproken weer, en we zijn unaniem tot de conclusie gekomen, nieuwe én oude fractie dus, dat dit besluit niet goed is, dat het niet terecht is. Er zijn een aantal punten naar voren gebracht door de nieuwe fractieleden, en ja, daar is in te komen. Er zijn weliswaar argumenten voor beide standpunten, voor C en voor B of A, maar alles tegen elkaar afwegend is de fractie nu van mening dat C in ieder geval niet zo best is.

De oplossing die nu gevonden wordt is dat de fractie de Raad voor Campusvoorzieningen verzoekt om het punt opnieuw te behandelen en daarin.. ja, opnieuw een besluit te zullen nemen.

Het College van Bestuur kreeg dan ook verzoeken van niet alleen de Raad voor Campusvoorzieningen, maar ook van de studentenvakbond SRD (die zich ondermeer sterk maakt voor telefoons voor verenigingen), de Culturele Raad, de Beleidsraad Sport, en zelfs van de IK84, allemaal om het advies van de Raad voor Campusvoorzieningen inzake de telefoons, alternatief C, te vernietigen.

17 mei 1984

Dan wordt op 17 mei, laat op de avond, de uitslag van de enquête van het Algemeen Huisvestingsbestuur bekend.

René Westra (AHB): :Hier hebben we dan de laatste gegevens: 1492 mensen hebben de enquête beantwoord, dat

is 84 procent. Nou, ik kan me niet een enquête herinneren die zo'n hoog percentage heeft gehaald. Van de 84 procent heeft.. wil 47 procent alternatief A, 39 procent alternatief C, en 14, maar 14 procent alternatief B. Dat betekent een bijzonder gering percentage voor alternatief B.

Daar moet dan wel aan toegevoegd worden dat in deze enquête het bij alternatief B nog steeds onmogelijk was om van buiten de TH gebeld te worden. Dat dat belangrijk is blijkt ondermeer uit een

luisteraar :reactie op het eerdere gesprek met René Westra, namelijk: hij noemt op dat alternatief B door slechts weinigen gekozen was (door 8 procent als ik het goed heb), maar voor onze flat, tenminste dan spreek ik voor mijzelf en voor een groot deel van hier, hangt dat samen met het feit dat je dan niet van buiten bereikbaar bent. Als dat... technisch is dat namelijk wel mogelijk, maar gewoon omdat dat besluit genomen is hebben wij niet voor alternatief B gekozen. Wij zitten met 16 man in de flat, we hebben op het moment een buitenlijn (wat hij opnoemde als een van de redenen om niet alternatief B te kiezen), maar als dat alternatief mogelijk was met de mogelijkheid om opgebeld te worden, dan zouden wij dat hebben gekozen. Want 1 buitenlijn is veel te weinig voor 16 man, zeker als daar in- en uitgaande gesprekken over moeten gaan.

Dit was precies het punt van kritiek van de Raad voor Campusvoorzieningen op de enquête van het Algemeen Huisvestingsbestuur.

Rond deze tijd (eind mei, begin juni) zijn er nog bijzonder felle discussies gevoerd over dit punt, die niet geheel vij waren van sterk getinte politieke stellingnames, die weer een gevolg waren van de verkiezingen die ook omstreeks die tijd plaatsvonden.

28 juni 1984

Om een lang verhaal kort te maken: op 8 juni ging er een gewijzigd advies van de Raad voor Campusvoorzieningen naar het College van Bestuur. De inhoud van het advies komt er op neer dat Model B zonder sperring zal worden geplaatst, ofwel een telefooncentrale, bekostigd door het ministerie, plus 2 modules van tezamen 250 toestellen, die door de bewoners, de verenigingen, en de afdelingen en diensten gefinancierd moeten worden.

Drie weken na het advies wist de secretaris van het College van Bestuur, de heer Buursma, wat het college had besloten.

Buursma (CvB): Circa 14 dagen geleden heeft de portefeuillehouder studentenzaken met de Directeur Campusvoorzieningen en enkele ambtenaren waaronder ikzelf, overleg gepleegd over de situatie die ontstaan is ná de herziening van het advies door de Raad voor de Campusvoorzieningen, en op grond daarvan hebben wij de PTT laten weten dat extra aanleg van particuliere telefoonaansluitingen niet langer nodig is, en dat wij aan de PTT opdracht zullen geven, na een vraag om een offerte daarvoor, om plaatsing van twee extra modules, met de omvang van 250 aansluitingen, als aanvulling op de door Onderwijs en Wetenschappen te financieren nieuwe telefooncentrale. De faciliteiten die met deze aanschaf gemoeid zijn, zullen niet anders zijn dan thans, dat wil zeggen: intern telefoonverkeer is onbeperkt mogelijk (kostenloos); extern verkeer, dat wil zeggen van binnen naar buiten bellen niet anders dan via een kostenregistrator, waarvoor overdag de telefooncentrale en 's avonds de bewakingsdienst zal zorgdragen; van buiten naar binnen bellen kan ook onbeperkt.

Herman7: Dat is uitstekend nieuws!

Herman7: De verdeling van de telefoons over studentenhuisvesting en verenigingen, gaat daar nog iets in veranderen?

Buursma (CvB): Dat denk ik niet. Als er al veranderingen zijn, dan zullen die worden gebaseerd op een zo redelijk mogelijke verdeling op grond van behoefte, waarbij wordt uitgegaan ten eerste van het handhaven van bereikbaarheid en de veiligheid van de bewoners, dus het voorzien van telefoon in de huidige woongroeperingen, zoals het nu ook is. Waar de campusvoorzieningen in het geding zijn, dus het verenigingsleven en de onderlinge contacten ten gevolge van dit verenigingsleven, wordt gekeken naar wat er nog te verdelen valt binnen het kwantum van totaal 250 na aftrek van de voorzieningen voor de woongroepen.

En dat was 28 juni 1984.

* * *

september 1984

Het is nog niet helemaal afgelopen met de telefoonkwestie, want de financiering is nog niet helemaal rond. Voortdurend werd er gesproken over de extra kosten van de modules van 369.000 gulden, en een levering tegen eind 1984. Inmiddels is er zo lang onderhandeld dat de vroegste levering plaats kan vinden in april 1985, en de kosten zijn inmiddels ook al gestegen tot een totaal van 411.000 gulden.
Oorspronkelijk was voorgesteld door de Raad voor Campusvoorzieningen de jaarlasten als volgt in te vullen: 39.500 gulden door de bewoners, 6.500 gulden door de verenigingen via het B-zegel, en 9.200 gulden van de afdelingen en diensten. Dit geeft een jaartotaal van ruim 55.000 gulden, en dat dan tien jaar achter elkaar.

Op 6 september jongstleden legde Peter van de Made van de Raad voor Campusvoorzieningen uit hoe het een en ander er op dat moment voor stond:

Peter (RCV): Die modules moeten eerst aangeschaft worden, die kosten ruim vier ton, in een keer, en dat bedrag kun je niet in een keer zo een-twee-drie op de bewoners verhalen, dus dat moet geleend worden ergens. Nou, dat lenen kan op een drietal manieren, daar zijn drie modellen voor ontwikkeld. Het eerste model is dan: lenen bij de afdelingsfondsen. De afdelingen hebben een aantal fondsen, die bestaan voornamelijk uit geld van de derde geldstroom, dus waarmee ze onderzoek plegen voor derden. Dat is een vrij fors bedrag wat daar eventueel uit geleend kan worden. Probleem daarbij is dat zij nogal bezwaar kunnen maken tegen dat je, omdat we willen lenen voor tien jaar, dat het tien jaar vaststaat, en dat hebben ze liever niet, want dat geld moet stante pé eventueel beschikbaar zijn.

Een andere mogelijkheid is lenen bij het Hogeschoolfonds, ook een van de vele fondsen op deze TH.

Raymund: Zit daar zoveel geld in?

Peter (RCV): Daar zit, nou bij benadering.. het is niet geheel bekend, maar.. 'n paar miljoen in.

Raymund: Ruim voldoende voor een paar modules.

Peter (RCV): Ruim voldoende voor een paar modules. Probleem is dat dat geld allemaal uitgeleend al is, voor een groot gedeelte, en ook niet op dit moment kan daar een twee drie middelen uit vrijgemaakt worden.

Een derde weg is lenen op de kapitaalmarkt. Het probleem daarbij zit 'm in dat je een vrij hoog rentepercentage hebt, en dat tikt op een bedrag van vier ton op een gegeven moment fors aan.

Nou, de stand van dit moment is dat, nogmaals, de offerte binnen is, de definitieve offerte van de PTT, dat de betaling geschiedt door drie wegen. Een gedeelte door de bewoners; we hopen dat dat bedrag onder de twee gulden blijft, dat is ons streven, ook trouwens het streven van het Algemeen Huisvestingsbestuur als vertegenwoordiger van de bewoners. Een gedeelte wordt opgebracht uit de opbrengsten van de faciliteitenkaart, en een gedeelte moet opgebracht worden door de TH. En dat zal waarschijnlijk de afdelingen moeten zijn.

Op 17 september jongstleden kwam deze bijdrage in de Hogeschoolraad:

voorzitter HR: Een agendapunt waarvoor zelfs Radio Drienerlo de moeite heeft genomen de Hogesghoolraadsvergadering of bij te wonen of af te tappen, ik weet niet hoe slim ze dat doen...

??: aftappen dus.

voorzitter HR: ...en dat is de campustelefoons. Het kost mij dermate veel moeite om dit voorstel kort samen te vatten, vooral ook omdat het met de dag lijkt te veranderen, dat ik het woord meteen geef aan het College om het voorstel in definitieve vorm te gieten, en aan de Hogeschoolraad voor te leggen.

van Lookeren Campagne (CvB): De definitieve vorm is deze brief, van 11 september, voorzitter. Er is nagegaan of wij van de minister telefoons konden krijgen. Daarop heeft de minister geweigerd. Er is opnieuw aandrang op de minister uitgeoefend om telefoons te krijgen in het kader van de investeringen; ook dat is andermaal geweigerd. Hij doet dat op grond van het feit dat hij de verplichting heeft om alle Nederlandse universiteiten en hogescholen gelijk te behandelen. Elders gaf hij ook uit investeringsmiddelen geen gelden voor de telefoons van de studentenhuisvestingen, hij wenst dat hier ook niet te doen. Dat gaat voorbij aan het typische karakter van de campus. Wij kunnen er jammer genoeg niks aan doen, de mening van de minister is zeer definitief. Die is ook wel begrijpelijk, omdat de hoeveelheid investeringsmiddelen landelijk bij lange na niet genoeg is om de werkelijk noodzakelijke bouwbehoefte ten behoeve van het wetenschappelijk onderwijs uit te voeren.

Wij hebben geprobeerd om daar onderuit te komen; dat betekent dat wij ergens geld zullen moeten lenen en die lening financieren, dus de aflossing en de rentebetaling. Als we dat doen en we laten dat geheel door de betrokkenen betalen, dan komt daar een bedrag uit, wat voor de studenten zeer ongunstig afwijkt van dat wat het zou kosten om zelf een telefoonaansluiting op het openbare net te bestellen, per wooneenheid. Wij hebben ons toen gerealiseerd dat er wel degelijk hier sprake is van wat dan in de bedrijfseconomie de 'opportunity costs' heet, dat zijn namelijk die kosten die men maakt om andere, hogere kosten te vermijden. Dat is in de overheidsboekhouding een vreemde eend in de bijt, wij kennen dat niet zozeer. Desalniettemin meent het College dat wij als doelorganisatie zulk soort zaken terecht op onze begroting zouden kunnen hebben. Er moet voor eind september een beslissing genomen worden. Dat betekent dat wij aan uw Raad vragen om ons te machtigen, en in wezen een soort commitment te geven, om gedurende tien jaren, per jaar een bedrag van maximaal 25.000 gulden op de begroting te zetten.

Als wij dat gedaan hadden met de begrotingsindiening dan had u nog de vrijheid gehad om dat, om het zo te zeggen, te schrappen, en dan.. maar wij hadden dan ondertussen de telefooncentrale, die twee modules die er bij zouden moeten komen, besteld, dan hadden wij tegen u moeten zeggen: ja, maar nou kan het niet meer. Dat is de reden waarom wij vòòr de begrotingsbehandeling uit enerzijds, en vòòr eind september anderzijds, aan u vragen om dat commitment, om voor tien jaar 25.000 gulden. 25.000 gulden is voor een privépersoon een hele hoop geld; in de hogeschoolbegroting is het een bedrag wat meevalt. Het is een bedrag, geformuleerd zoals ik u zeg, in het kader van opportunity costs, wat in ieder geval compenseert, en hoogstwaarschijnlijk in de toekomst lager zal zijn dan de kosten die wij anders zouden moeten maken. U moet namelijk zich niet voorstellen dat wij alleen maar telefoneren met de campus en dat wij dan iedere keer een tik zouden moeten betalen, maar het betekent ook dat er een groot aantal brieven zouden moeten schrijven waar nu eventjes gebeld wordt. En als u denkt dat een brief 70 cent kost, dan heeft u het mis. Alleen het schrijven van een brief al kost aanzienlijk meer dan 70 cent, de tijd van degene die de brief schrijft, degene die de brief opleest. Een aantal jaren geleden werden er bedragen van twee gulden vijftig per brief genoemd; ik denk dat dat nu aanzienlijk hoger ligt. Met andere woorden, wij hebben een bedrag van 25.000 gulden op de begroting gezet en dit is maximaal, zal altijd lager zijn dan de kosten. En u weet ook, nog ten overvloede, dat de PTT van plan is om ook in het lokaal verkeer een tijdsevenredig tarief in te voeren. Dus dan kun je niet onbeperkt voor éé tik meer bellen. Dat is de ratio geweest waarom wij het u nù vragen.

Dat was de heer van Lookeren Campagne. Het commitment werd toegezegd, en zo was er dus een meevaller voor de Raad voor Campusvoorzieningen van 16.000 gulden per jaar.
Tenslotte moest deze Raad nog het advies aan het College geven om de modules te bestellen. En de beslissende vergadering hiervoor vond afgelopen maandag plaats. De verwarring was nu zo'n beetje opgehelderd, toen er toch nog weer iets onverwachts gebeurde. De Directeur Campusvoorzieningen, Bout, kwam binnen, en zei:

Bout (DCV): Ja, schrik niet.

voorzitter RCV: Wat zei je?

Bout (DCV): Nou, het is volstrekt onduidelijk. Men vermoedt eigenlijk dat het niet zo is dat BTW betaald moet worden. Niet alleen over het abonnement, maar ook over de aanschaf.

(gelach)

voorzitter RCV: Ga voort, ga voort, ga voort..

Bout (DCV): Er is contact geweest met de PTT, en daar krijgen we dan de uitspraak, dat is dan weer Een formulering die voor diverse uitleg vatbaar is, dat de offerte een netto bedrag is, en daar bedoelt men dan mee, BIJ navraag, dat er niets meer bij komt. Het is bovendien een goed gebruik dat als er een offerte wordt gedaan waarin niet expliciet wordt gesproken over BTW, dat je er vanuit kunt gaan dat het inclusief BTW is. Nou, dat betekent al met al dat die investering geen 411.000 gulden maar 340.000 gulden is.

Het enige dat de Raad voor Campusvoorzieningen nog kon doen was een principebesluit nemen.
Er is echter nòg iets aan de hand. Er is een proces begonnen tegen de TH om de telefoons tòch door de TH, of het ministerie te laten betalen. De eiser beroept zich er op dat de telefoon binnen het servicepakket van de campus valt en dus onder de vaste huur valt. In dat geval mag de TH de telefoons niet weghalen. Het besluit van de Raad voor Campusvoorzieningen luidt nu: De Raad voor Campusvoorzieningen adviseert het College van Bestuur modules aan te schaffen, en in het geval de eiser in het aanhangig proces over de plaats en de kale huur in het ongelijk worden gesteld, te financieren volgens 25.000 gulden bijdrage van de Hogeschool, en de overige bijdrage voor de campus.
Concreet komt het er op neer dat de bewoners er op kunnen rekenen dat zij tussen de 1 gulden 40 en de 2 gulden 12 per maand moeten betalen voor de campustelefoon, afhankelijk van de BTW-bijdrage. Verder heeft het Algemeen Huisvestingsbestuur nog bedongen dat de prijsstijging voor bewoners over tien jaar niet meer mag zijn dan 20 procent.
En mocht de eiser wel gelijk krijgen, dan is er nog maar een uitspraak mogelijk, en die werd gedaan door Martijn Kuiper, de voorzitter van de Raad voor Campusvoorzieningen:

voorzitter RCV: Dat is een koffiedik kijken waar nog niemand kaas van gegeten heeft.

(gelach)

---

Na afloop kregen we nog een reactie van Frank Vrolijks. Piet had het op een gegeven moment over een meevaller van 16.000 gulden; dat blijkt in de praktijk niet zo te zijn, want daar moet nog een bepaald soort rente over betaald worden. Dat is een 5.000 gulden-factor, die er in de praktijk op neer komt dat extra moet worden betaald, door de bewoners nog.