Geschiedenis/1980/Start

De eerste uitzending

Het was inmiddels half acht, een uur voor de uitzending. De heren technici zaten nog op hun gemak koffie te drinken in de keuken van Campuslaan 47, toen iemand zich afvroeg of het zo langzamerhand geen tijd werd om de apparatuur aan te sluiten. Snel ging men naar boven (Pieters kamer was op de bovenste verdieping van de flat), en om kwart voor acht zaten alle snoeren tussen de goede apparaten. Toen bleek dat het mengpaneel van Peter te weinig signaal afgaf om in de net nieuw gebouwde zender van Pieter te stoppen.

Hans pakte een pen en een stuk papier en begon kalm het schema van een versterkertrapje te tekenen. Peter berekende de benodigde weerstandswaarden, en zocht samen met Pieter de diverse componenten bij elkaar. Om vijf voor acht begon de bouw van het eerste exemplaar (voor stereo zijn er twee nodig). Dat kostte tien minuten. Het printje werd los in het mengpaneel gehangen, vlak voor de uitgang, en Peter ging door met de tweede versterker, in zich zelf mompelend, terwijl Rolf enig cynisch commentaar leverde op de soldeerwerkzaamheden.

Op een gegeven moment kwam Pieters overbuurman, Erik, binnen om te vertellen dat koningin Juliana haar troonsafstand aankondigde. "Dertig april treedt ze af. 't Is nou over alle Hilversums, de Wereldomroep en alles, TV...". "Behalve op Radio Drienerlo", reageerde Rolf. En Peter, druk gebogen over de schakeling, mompelde: "Dat mens dat is compleet overbodig", en soldeerde rustig door.

Het nieuws van de troonsafstand drong, door de spanning in de studio, in het geheel niet door tot Frans' bewustzijn. Hij had Erik wel iets horen zeggen over "onze koningin gaat weg", maar dacht dat het ging over een aangekondigde verhuizing van een van de meisjes op de flat. Pas veel later op de avond drong het echt tot hem door. Maar de situatie op Pieter's kamer was er dan ook niet naar om stil te staan bij dit landelijke nieuws. Want vijf voor half negen moest alles in orde zijn, en de "pauzepingel" beginnen.

Om kwart over acht bleken de nieuwe versterkertrapjes te werken. Totdat het mengpaneel dichtgeklapt werd, want doordat de "spinconstructies" ingedrukt werden viel een kanaal weg. Maar het mengpaneel kon ook niet open blijven staan, anders was het niet te bedienen. Koortsachtig probeerden Rolf en Peter de zaak te verhelpen. "Als het paneel niet op tijd in orde is, dan moeten we de bandrecorder maar rechtstreeks aan de coder koppelen", zei Frans. "Dan hebben we drie kwartier de tijd terwijl de band loopt, en dan moeten we daarna maar snel ompluggen."

Het werd tien voor half negen, zes voor half.. Om 20:24:30 vroeg Frans: "Go of No Go?", en hij wilde al bijna om gaan pluggen. Toen werd het mengpaneel weer dichtgeklapt, en er bleef geluid! Met twintig seconden speling was het karwei geklaard, en kon de uitzending beginnen.

Vijf voor half negen: "Pom pom pompompompompom...", daar klonken voor het eerst de tonen van Mannheim Steamroller, de begintune van Radio Drienerlo (want dat is het, een begintune, al heet het in RD-jargon "de pauzepingel"). Dan klinkt de stem van Frans door de luidsprekers: "Dit is Radio Drienerlo, campusomroep van de Technische Hogeschool Twente."

Vooral Hans vond het heel bijzonder om deze woorden over de radio te horen. Jarenlang was hij als piraat gewend uitsluitend in bedekte termen over locaties en dergelijke zaken te spreken (voor zaken als "mensa", "campus", "E&F-gebouw" en "college" bestonden in het Drienerlose piratenjargon vele mooie synonymen). En nu werd opeens open en bloot gesproken over de Campusomroep van de TH Twente, net alsof het een helemaal officieel radiostation was.

Na vijf minuten, on half negen precies, vloeide de pauzepingel over in de eerste plaat: "We've only just begun" van de Carpenters. En vervolgens, onder een zacht muziekje (van de zelfde lp als de pauzepingel), richtte Frans zich voor het eerst tot de luisteraars:

"Goeienavond en welkom bij Radio Drienerlo, Neêrlands eerste en enige campusomroep op FM 100,8 Megahertz, kanaal 46 in stereo. Tot ongeveer tien voor negen veel muziek, en daarna meer informatie over het 'hoezo en waarom', over wat wij van plan zijn te gaan doen op dit station, Radio Drienerlo."

De begintekst was met opzet kort gekozen om de luisteraars die wat later zouden inschakelen zo min mogelijk te laten missen. Achteraf bleek dat maar goed ook te zijn, want door de toespraak van de koningin was het NOS-journaal later begonnen en uitgelopen.

Tot ongeveer tien voor negen volgden een aantal platen waarvan men dacht of wist dat ze bij veel campusbewoners in de smaak zouden vallen. De plaat "A Routine Day" van Klaatu, die de rij opende, was een favoriet van Hans en Frans, en het nummer begon ook nog toepasselijk: "It started off a routine day...". "Bend It" van Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick and Tich was bij oudere campusbewoners bekend in de Nederlandse vertaling van campus-entertainer Ronald Mantel. "Desperado" van de Eagles paste ook in het begrip "campusmuziek", evenals "Roxanne" van de Police, een geliefde plaat van Rolf. Het non-stop blok werd afgesloten met "Sgt. Pepper" en "With a little help from my friends" van de Beatles, een plaat die al aangaf dat er meer mensen nodig waren om de campusomroep in de toekomst voort te zetten. Daarna nam Frans opnieuw het woord:

"Nogmaals goeienavond, dit is Radio Drienerlo, de campusomroep van de Technische Hogeschool Twente.

Wij zijn van plan om de komende weken iedere donderdagavond een programma de lucht in te brengen, dat bestemd is voor iedereen die op de campus woont. En in dat programma willen wij nieuws en informatie over het campusgebeuren brengen, en over gebeurtenissen in de stad die interessant kunnen zijn voor campusbewoners.

Wij willen in principe iedereen aan het woord laten die iets interessants te vertellen heeft, en wat ook nog enigszins op de campus of haar bewoners betrekking heeft.

Verder willen wij ook veel muziek uitzenden, veel non-stop muziekprogramma's, omdat wij het idee krijgen dat daar vooral op de campus veel behoefte aan is. Programma's waar dus niet doorheen gepraat wordt.

Ook willen wij opnamen uitzenden van live-concerten, die in de Vrijhof en elders gegeven worden; ook opnamen van campus-bandjes.

En verder zal het voor een groot deel afhangen van jullie reacties, wat wij gaan doen. Voorlopig willen wij - een week of vier, vijf lang - op de donderdagavond in de lucht komen, met wat ons idee is van wat een campusomroep zou moeten zijn. En we willen kijken of dat een beetje aanslaat, en op grond daarvan beslissen of we doorgaan, en hoe we doorgaan.

We hebben vanavond ook een telefoonnummer beschikbaar, en we hopen daarop wat eerste reacties van jullie te kunnen krijgen: wat jullie van het idee "campusomroep" vinden, of het programma wat we op dit moment brengen een beetje te pruimen valt, ideeën, tips, wat we nog meer zouden kunnen doen, wat je graag zou willen horen, en ook als je vragen hebt over de campusomroep kun je bellen naar het nummer 2371, 2-3-7-1.

Dat nummer geldt overigens alleen vanavond, dus het heeft geen zin om morgen of volgende week dat nummer te bellen; alleen vanavond hebben we de beschikking over toestel 2371.

Aan het eind van het programma zullen we proberen een aantal van de telefonische reacties te laten horen, dus als je per se niet in de uitzending wilt, dan... zeg het er dan alsjeblieft even bij."

Drie redenen zijn er te noemen, waarom hierna de plaat "Superman" van Gruppo Sportivo gedraaid werd. Ten eerste was Gruppo redelijk populair op de campus, de lp's "Back to 78" en "Ten Mistakes" waren regelmatig op vol volume te horen uit diverse kamers; verder vond Frans (die de muziek uitgezocht had) het zelf een goede plaat, en tenslotte: het is het langste nummer van Gruppo (6 min. 15 sec.), zodat er veel gelegenheid was voor de luisteraars om op te bellen zonder het volgende stuk uitzending te missen.

Op Ferdi's kamer zat Hans inmiddels achter de telefoon. Verder waren aanwezig Ferdi zelf, Rolf, Rob en Inge. Toen het telefoonnummer genoemd werd en de plaat gestart, bleef het even stil. Even dacht Hans dat het een grote mislukking werd, dat er niemand luisterde, of in ieder geval niemand de moeite nam op op te bellen. Toen rinkelde de telefoon. Hans nam 'm op en startte de cassetterecorder.

"Met Radio Drienerlo, goeienavond."

"Ja hallo, met Wouter van Calslaan 4. Zeg, we zitten hier met de hele flat druk naar jullie programma te luisteren, en het is een prima initiatief."

"Ja, da's leuk."

"Ja, we zijn.. we zijn er allemaal voor dat jullie dit even goed doorzetten."

"Graag.. we zullen proberen ons best te doen."

"Ja, nou eh, veel succes verder."

"Ja, en als er veel positieve reacties komen dan gaan we door dus, he."

"Ja, dat hoop ik."

"Nou, bedankt voor je positieve reactie."

"Ja, okee."

"Daag."

"Enne.. de groeten van Karin."

"Ja, natuurlijk."

"Hoi."

"Hoei."

Nauwelijks had Hans de hoorn op de haak gelegd of de telefoon ging opnieuw. Het was Piet Lugt, die vroeg of er misschien wat andere muziek gedraaid kon worden, want deze muziek hoorde hij ook op Hilversum 3. Hans legde uit dat het programma van vanavond op band stond, dus dat we er nu niets aan konden doen, maar wellicht in volgende programma's wel. "Laat maar gewoon lopen", zei Rolf tegen Hans, die de cassetterecorder weer wilde stoppen, want de telefoon ging alweer. En zo bleef het bijna twee uur lang doorgaan.

---

Volgende pagina: Agenda's en nieuws